Interactieve duopresentatie met als thema “Kunst hoeft niet uitgelegd te worden” op donderdagavond bij Arsis.
Elke keer is de maandelijkse donderdagavond bij Stichting Arsis kunst en sociëteit weer heel iets anders als de vorige keer. Deze keer verzorgden twee ex-leraressen en nu kunstenaressen een interactieve duo presentatie.
Aquarellen van Trudie Vrolijk
Trudie Vrolijk en Jodrike de Koning
De dames Trudie Vrolijk en Jodrike de Koning kennen elkaar uit het onderwijs. Jodrike ging bij Trudie op tekenles en Trudie bij Jodrike op Engelse les. Nu verzorgden ze samen deze donderdagavond bij Arsis aan de Kometenlaan in Bergen op Zoom.
Trudie tekent al zolang ze een potlood kan vasthouden en Jodrike is in de tachtiger jaren begonnen met haar kunst.
Zowel Trudie als Jodrike hadden een aantal van hun werken meegebracht maar dat was niet het onderwerp van de presentatie. De presentatie ging over de stelling “”Kunst hoeft niet uitgelegd te worden” en dit werd aan de hand van uitspraken van een aantal bekende kunstenaars en kunst critici besproken.
Trudie Vrolijk met ‘de zwangere vrouw’ en ‘de schone slaapster’
De schone slaapster (in een gat in de grond tussen gekleurde tijdschriften gebakken)
Jodrike de Koning tussen haar werk
Toneelstuk
De avond begon met een toneelstuk door de twee dames. Trudie en Jodrike speelden als eerste twee gastvrouwen die ‘Kazimir Malevitsj’ en ‘Aaltje Ventevogel’ te gast zouden krijgen, maar eerst werden alle aanwezigen aan het werk gezet. Er werden stukken tekenkarton uitgedeeld en een emmer met gekleurde potloden ging rond zodat iedereen een potlood kon pakken.
Iedereen kreeg een tekenvel
Uitspraken en aan het werk
De eerste uitspraak was er een van Paul Klee, een Duitse kunstschilder. Zijn uitspraak was: “a line is a dot that went for a walk”, dat wil zeggen “een lijn is een punt die is gaan wandelen”.
De tweede uitspraak was van de bekende schilder Paul Gauguin, “Ik sluit mijn ogen om te zien”. De uitspraak van Gauguin was de inspiratie voor de opdracht, “teken een zelfportret op het tekenvel, maar wel terwijl je je ogen gesloten hebt!”.
Met de ogen dicht ging iedereen aan de gang, de een wat uitgebreider als de ander. Niemand hoefde zich zorgen te maken want conform de uitspraak van Paul Klee, was het ook voldoende om alleen een punt te zetten. Een mogelijkheid waar geen gebruik van gemaakt werd.
Een zelfportret tekenen met je ogen dicht is best lastig
Toen de portretten min of meer klaar waren werden twee nieuwe spelers geïntroduceerd namelijk de gasten voor vanavond, Kazimir Malevitsj en Aaltje Ventevogel, uiteraard ook gespeeld door Trudie en Jodrike, die kunst en uitspraken daarover presenteerden.
Trudie en Jodrike als ‘Kazimir Malevitsj’ en ‘Aaltje Ventevogel’
Na een aantal werken waar de voorkeur voor vierkanten uit naar voren kwam, werd er een stukje uit ‘De Groene Amsterdammer’ van Rudi Fuchs voorgelezen. Rudy Fuchs is een Nederlands kunsthistoricus en vooral bekend als voormalig directeur van het Stedelijk Museum in Amsterdam.
Hij besprak in dat artikel het werk ‘Hollands landschap’ van Veron Urdarianu. Volgens Fuchs was Urdarianu bij zijn werk beïnvloed door zowel Jacob van Ruisdael en Mondriaan en om dat te illustreren hadden Trudie en Jodrike een slide met de werken waar Fuchs op doelde.
Invloeden van Jacob van Ruisdael en Mondriaan bij ‘Hollands landschap’ van Veron Urdarianu ?
Al snel brak de discussie los of het wel of niet goed was dat een kunstcriticus dit zo publiceert. De ene kant vond dat het je een vooroordeel geeft bij het beleven van het kunstwerk terwijl een ander het juist interessante en nuttige informatie vond om het kunstwerk beter te begrijpen en beleven zodat kunst dus soms wel uitleg behoeft.
Raar maakt mooi
Er werd gekeken naar uitspraken van verschillenden critici en kunstenaars zoals Pablo Picasso “Abstract bestaat niet, want het is altijd de representatie van de werkelijkheid’, en Salvador Dali “Om een goed schilder te worden, moet je een beetje gek zijn. Ik ben te intelligent daarvoor” en van de redactrice van Quest “Raar maakt mooi”. Deze laatste uitspraak is gebaseerd op een Brits onderzoek waaruit bleek dat kunst van kunstenaars die (een beetje) excentriek zijn, beter gewaardeerd werd dan kunst van ‘gewone’ kunstenaars.
Kleur
De potloden konden weer ter hand genomen worden want nu konden de zelfportretten, waar iedereen ook één woord bij had moeten schrijven, aangevuld worden met kleur, en nu met de ogen open.
Het zelfportret afwerken
Nulpunt
Een stelling die door trudie en Jodrike gebracht werd was dat de kunst nu op een ‘nulpunt’ aangekomen is. het tijdperk van de moderne kunst is voorbij. Op de kunstacademie die de dames hadden bezocht waren er dertig fotografen en twee schilders terwijl de rest ‘conceptueel kunstenaar’ was. Er was op dat moment zelfs geen docent voor de schilder opleiding.
De moderne kunst is vluchtig en haastig en soms commercieel geworden. Wie weet wat er hierna komt. Hoe kijken we over een tiental jaren terug ?
Dichter P.N. van Eijk
Als laatste onderdeel van de presentatie liet Trudie een animatievideo zien die ze met krijt op een schoolbord gemaakt had. Honderden tekeningen en weken werk op het schoolbord en in photoshop om uiteindelijk een video bij het gedicht van Van Eijk ‘De tuinman en de dood’ te maken.
Video van Trudie Vrolijk bij een gedicht van P.N. van Eijk
Als afsluiting werden alle tekeningen die de aanwezigen gemaakt hadden, achterin de zaal opgesteld zodat iedereen ze kon bekijken. Het was interessant om de verschillende invullingen van de opdracht te zien van het publiek, zelf vaak ook kunstenaar.
De zelfportretten worden bekeken
Het zelfportret van een dichter
….en weer een heel ander zelfportret
Na de officiële presentatie kon er nog wat gedronken worden en konden de geëxposeerde werken bewonderd worden en werd er nagepraat over de presentatie.
Napraten na de presentatie
Links
- Website van Trudie Vrolijk
- Website Stichting Arsis kunst en sociëteit
- Facebook pagina Arsis kunst en sociëteit
