75 jaar geleden werd Europa bevrijd,en dat wordt op veel manieren herdacht. Schrijver Sonn Franken vraagt met boek In de Schaduw van de Waarheid aandacht voor een groep belevingsgenoten die sterk wordt onderbelicht in de geschiedenisboeken.
Overal in Nederland, eigenlijk in heel Europa, wordt herdacht dat het 75 jaren geleden was dat het juk van de Duitse bezetting werd afgeworpen. We zien het terug in evenementen, op de televisie en horen het op de radio. Bij de landing in Normandië, de bevrijdingsverhalen, de slachtoffers en het leed wordt uitgebreid stil gestaan. Terecht, vindt ook Sonn Franken. “De lessen uit het verleden mogen nimmer vergeten worden in een wereld waarin populisme en onwetendheid steeds meer de kop opsteken en een gevaar vormen voor de vrije democratie.”
Maar er is volgens Franken te weinig aandacht voor een vergeten groep mensen. “Een groep die zoveel ellende heeft beleefd. Een groep ook die, als ze het avontuur al hadden overleefd, bij terugkomst in het vaderland veelal met de nek werden aangekeken. Het gaat hier om die mensen die zijn weggevoerd van haard en gezin om voor de Duitsers te werken. Een aantal zijn puur onder dwang weg gevoerd. Anderen hadden een verplichte keuze; om hun gezin niet te laten omkomen van de honger, accepteerden ze als ultieme keuze een baan in het land van de onderdrukker. Allen hebben onder de meest erbarmelijke omstandigheden moeten werken.” Met zijn boek “In de Schaduw van de Waarheid” vraagt hij nadrukkelijk aandacht voor dit hoofdstuk uit de Tweede Wereld Oorlog.
Het boek gaat over een burger die van alles overkomt. In (gedwongen) dienst van de Duitsers, is hij wel ingedeeld bij de Duitse krijgsmacht. Als motor ordonnans heeft hij dan ook veel van dichtbij gezien en beleefd. Vandaar uit zijn belevingen achter vijandelijke linies van Rusland tot in Frankrijk. Voeg daarbij de contacten met het (Franse) verzet, de gevangenschap in een kamp, de terugkeer in Nederland. Het zijn allemaal belevenissen van een doorsnee burger, die zo dicht op de militaire acties zat dat die verwevenheid niet te ontkennen is.
“De titel “In de Schaduw van de Waarheid” heb ik met opzet zo gekozen. Deze verhalen van overlevenden geven juist die grijstinten aan in een oorlogsperioden, waarbij zowel de soldaten als de burgers hun belevingen hebben, zowel de “goeden” als de “kwaden”, zoals de Duitsers in zijn algemeenheid genoemd worden. De overlevingsverhalen die ik persoonlijk aangehoord heb van zowel Duitse mensen, als wel Nederlanders, tekenen juist een verhaal waarin het momentum van een situatie en de omstandigheden nopen tot beslissingen. Mensen worden er veelal door overvallen en wat beslis je dan?”
